W niedzielę, 22 października 2023 r., obchodzony był w Kościele 97. Światowy Dzień Misyjny. Tegoroczne obchody odbywały się pod hasłem „Misje sercem Kościoła”. W Polsce Niedziela Misyjna rozpoczyna Tydzień Misyjny.

„Misje sercem Kościoła” – to temat przewodni tegorocznego Tygodnia Misyjnego. Częściej chyba słyszymy, że to Eucharystia jest „sercem Kościoła”. Ona stanowi prawdziwe źródło życia Kościoła i  świadczy o  jego żywotności. Ale nie ma tu żadnej sprzeczności. Eucharystia rodzi misje. Uczestnicy Eucharystii zawsze na koniec są posłani, by głosić Ewangelię i nieść światu pokój Chrystusowy. Podczas dzisiejszej Mszy Świętej z udziałem dzieci ksiądz proboszcz wyjaśnił, że tak jak zostali posłani Apostołowie, tak i my jesteśmy posłani, aby nieść Chrystusa wszędzie tam, gdzie każdego dnia przebywamy. W szkole, przedszkolu, w pracy czy podczas przebywania w towarzystwie przyjaciół. Wszędzie jesteśmy świadkami Chrystusa.

Św. Jan Paweł II przestrzegał, że losy naszej cywilizacji zależeć będą od wyniku trwającej konfrontacji między kulturą życia a kulturą śmierci. Przy czym ta druga „kultura” zasługuje na ujęcie w cudzysłów, gdyż jest dokładnym przeciwieństwem tego co to słowo oznacza.
Życie pełne, obfitujące we wszelkie dobra! Któż z nas nie marzy o czymś takim? Niemożliwe? Oto obietnica Jezusa zapisana w Ewangelii wg. św. Jana: „Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości” (J 10, 10). To zapewnienie Jezusa św. Papież Jan Paweł II cytuje już w pierwszych wersetach encykliki poświęconej wartości życia. I przypomniał, że „Ewangelia życia znajduje się w samym sercu orędzia Jezusa Chrystusa”. Od tych pierwszych słów pochodzi sam tytuł Encykliki: Ewangelia życia, Evangelium vitae. Tak, bo życie jest darem od Boga i to jest dla nas Radosna Nowina, Ewangelia. Bóg udziela nam swoich darów zawsze w obfitości, Jego hojność nie zna granic. /Termin i hasło XXIII Dnia Papieskiego – FDNT (dzielo.pl)/

Nadszedł czas zbiorów. Wyciągamy ręce, by cieszyć się owocami – ale jest tak, jakbyśmy nie mieli sobie nawzajem nic do ofiarowania. Cierpkie jagody w miejsce owoców, zamiast sprawiedliwości –rozlew krwi.

A jednak słowo Boże zachęca nas, byśmy już odtąd o nic się nie martwili. Byśmy w obliczu rozczarowania, zgorszenia, wyschnięcia serca, gdy widzimy winnicę spustoszoną i bezowocną – zachowali nadzieję i modlili się z dziękczynieniem.

Nasza odnowa jest możliwa. Nie własnymi siłami – ale ufając. Nie jak ci rolnicy, którzy bezprawnie chcieli posiąść dziedzictwo – ale oddając Bogu to, co należy się Bogu.

Zastanowił się i odstąpił od wszystkich swoich grzechów, które popełniał, i dlatego na pewno żyć będzie, a nie umrze Ez 18

Deklarujemy swoją przynależność do Jezusa po to, by stanąć w Jego obronie, czy też, gdy możemy mieć z tego jakąś korzyść? Przyznajemy się do wiary, bo chcemy dać jej świadectwo, albo jest to w tym momencie dla nas wygodne? Swoje motywacje możemy rozpoznać, gdy będziemy zmuszeni opowiedzieć się, po której jesteśmy stronie. A wtedy może się okazać, że jest to zbyt trudne. Bo nie łatwym jest publiczne zrobienie znaku krzyża, czy przyklęknięcie przed Najświętszym Sakramentem, odmówienie wyjazdu, który uniemożliwiałby uczestnictwa w niedzielnej Mszy św. W sytuacji dla nas niewygodnej może się okazać, że wyznanie wiary nie jest już takie pewne. To postawa pierwszego z synów, który obiecał, że będzie pracował, ale tego nie zrobił. Jezus wyraźnie mówi, że dla takich nie ma miejsca w królestwie niebieskim.

Co zatem trzeba czynić, by się tam dostać? Trzeba żyć wiarą na co dzień, a nie jedynie jej deklaracjami. Może zdarzy się nam być, jak ów drugi syn, który wypełnił wolę swego ojca, choć zrobił to niechętnie. Dlaczego, mimo wcześniejszej odmowy, okazał się posłusznym? Bo dostrzegł swoją słabość i zmienił niewłaściwą decyzję. Najważniejszym jest nasz wysiłek, nawet, gdy będzie on niedoskonały i będziemy upadać. Jezus dostrzeże nasze staranie, nie przekreśli nas. Trzeba jednak odważnie spojrzeć w siebie, zobaczyć swoje słabości i przyznać się do nich przed sobą i Bogiem. On na pewno zrozumie i pomoże kolejny raz zacząć od nowa, by gorliwiej i świadomiej żyć Nim.