IV Niedziela Adwentu 2023
Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego». Łk 1
Król Dawid pragnął zbudować Bogu świątynię. Przez proroka Natana Bóg przekazuje mu, że to zadanie powierzy jego potomkowi. Ta obietnica wiąże się nie tylko z synem Dawida, ale jest także zapowiedzią przyjścia Mesjasza. Świątynia, która miała być zbudowana, stanie się symbolem obecności Boga wśród Jego ludu. Obietnica ta wypełni się w Jezusie Chrystusie, potomku Dawida, który zbuduje duchową świątynię, czyli Kościół.
Bóg w osobie Jezusa Chrystusa wypełnia swoje obietnice i przymierza. Cały czas realizuje swój plan wobec człowieka. Maryja staje się ważnym uczestnikiem tego planu, gdy godzi się na bycie Matką Zbawiciela. Choć zdumiona, przyjmuje tę rolę z zaufaniem. To wydarzenie jest kluczowym momentem w historii zbawienia, ponieważ Maryja staje się narzędziem, przez które Bóg wciela się w ludzką naturę. Jej "niech mi się stanie według twego słowa" jest wzorem posłuszeństwa i zaufania, które powinniśmy naśladować w naszym życiu wiary. Każdy z nas jest częścią historii zbawienia, każdy z nas ma jakąś rolę do spełnienia na tej drodze, a ufność Bogu gwarantuje, że dobrze ją wypełnimy.
III Niedziela Adwentu - święto patronalne pszczelarzy Gminy Lipno.
Niedziela. Początek trzeciego tygodnia wołania Marana tha. W czytaniach Izajaszowa zapowiedź Mesjasza i postać Jana Chrzciciela. Serce jednak najmocniej reaguje na wezwanie, jakie w najstarszym z pism Nowego Testamentu do Tesaloniczan kieruje św. Paweł:
W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was.
A jeśli wolą Boża jest krzyż? No to jest. Dziękujcie.
Łatwo powiedzieć, gdy nawet każda cząstka ciała zdaje się krzyczeć razem ze zdeptanym duchem. Paweł zaś dalej pisze:
Sam zaś Bóg pokoju niech uświęca was całych, aby nietknięty duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
Tak, tylko z tej perspektywy noszenie krzyża i jednocześnie dziękowanie ma sens.
II Niedziela Adwentu - poświęcenie medalików.
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie dla Niego ścieżki (Mk 1,3).
Droga to symbol naszego życia, jak również oczekiwania na spotkanie. Św. Jan Chrzciciel wzywa nas do tego, aby „odgruzować” i uprzątnąć życiowe szlaki ze zbędnych przedmiotów, zalegających śmieci. Adwentowe porządki dotyczą przede wszystkim naszych słabości, grzechów i trudnych doświadczeń, które jak mur oddzielają nas od Boga. W naszym sercu może również zagnieździć się arogancja i pycha, która też uniemożliwia przyjęcie Bożego wyzwolenia.
Rachunek sumienia ma pomóc spojrzeć najpierw w duchu wdzięczności na podarowany nam przez Boga czas. W kontekście tego, co „już za nami”, warto z nadzieją spojrzeć na to, co „jeszcze przed nami”. I z gór „ego” zejść a z dolin słabości wyjść na spotkanie z Tym, który przychodzi, aby nas zbawić.
Oczekiwanie to czuwanie i modlitwa, to otwarcie serca na przemieniającą moc Bożego miłosierdzia. W ten sposób staramy się też przyśpieszyć nadejście „nowego nieba i nowej ziemi”, które już teraz – przez świętość życia – mogą stać się naszym udziałem. Tak więc w drogę!