Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga” – powiedział Szczepan. „A oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem. Wyrzucili go poza miasto i kamienowali”.

Co ich tak oburzyło? Po prawicy króla mógł stać tylko syn, następca tronu. Szczepan wyznał po prostu że Jezus jest Bogiem, Synem Ojca; Synem, któremu Ojciec przekazał władzę nad światem. Nie mogli znieść wyznania, że Jezus jest Panem, Bogiem, Królem.

Dziś świat tego stwierdzenia też nie może znieść. Bo przecież człowiek chce żyć po swojemu; może uznać, że jest jakiś tam Bóg, ale że Jezus to Pan i Król, który może człowiekowi mówić jak ma żyć, a czego unikać – nie, tego już za wiele. Lepiej zatkać uszy. A najlepiej jeszcze rzucić się z kamieniami na tych, którzy coś takiego mówią. Jak mogą tak bluźnić przeciw ubóstwianiu człowieczeństwa?

Ale taka prawda. Jezus jest Synem Bożym. Tym, który najpełniej objawił nam kim jest Ojciec, co chce nam dać i czego od nas oczekuje. Zatkanie uszu czy nawet zabicie tych, którzy o tym przypominają, niczego nie zmieni. Lepiej słuchać. I zastanowić się, czy to, co Jezus człowiekowi oferuje nie jest warte tego, by trochę powściągnąć swój egocentryzm.

Oby Bóg zawsze mieszkał w Waszych  domach
Obyście doznali Jego miłości ogromu.
By Wam Aniołów grały zastępy
obyście dostali piękne prezenty.

Niech Nowonarodzony

oświeca Wam drogi codziennego życia,

obdarza błogosławieństwem

i pomaga życie czynić szczęśliwym.

Serdeczne życzenia dla parafian i gości

składa 

ksiądz proboszcz

Wojciech Morasz

..aby nasze kroki zwrócić na drogę pokoju (Łk 1,79).

Pokój jest dobrem pożądanym i poszukiwanym nie od dziś, ale szczególnie dziś. Pokój z Bogiem, pokój z ludźmi i pokój z samym sobą. Kiedy w Wigilię wyciągamy rękę z opłatkiem, otwieramy też serca na dar pokoju, stając się głosicielami Dobrej Nowiny.

Warto w wigilijny wieczór przenieść się myślą w odwiedziny do Księcia Pokoju, wsłuchując się w śpiew anielski: „Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie”. Ten mały obywatel ubogiego Betlejem pragnie napełnić nasze serca pokojem i dobrem. I uczynić nas narzędziami pokoju w świecie.

Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł… (Mt 1,20).

Tak jak Maryja, również Józef, pochodzący z królewskiego rodu Dawida, ma swoje zwiastowanie. Tym razem jednak objawienie woli Bożej dokonuje się we śnie. Tak więc milczący według relacji ewangelicznej Józef zostaje w ten sposób jest przygotowany do przyjęcia daru Ducha Świętego, jakim będzie Syn Boży. Odpowiedź na Boże wezwanie domaga się serca pełnego wiary. Inaczej wielkie dzieła Boże pozostają niezrozumiałe a do świadomości człowieka nie dociera głos Najwyższego. Józef ufa Bogu mimo wielu niewiadomych, jak nieznana przyszłość, legalistyczna sprawiedliwość czy ludzkie uprzedzenia.

Józef znał historię swojego narodu, wierzył w moc i dobroć jedynego Boga. Jest dla nas wzorem przyjęcia Bożego planu i współdziałania z łaską, pomimo braku jakiegokolwiek wsparcia ze strony innych, i realizacji „sekretu mesjańskiego”, o którym rozważał w samotności, w ciszy swojego serca, do którego przemawia sam Bóg. „Święty Józef przypomina nam, że ci wszyscy, którzy są pozornie ukryci lub na ‚drugiej linii’, mają wyjątkowy czynny udział w historii zbawienia. Im wszystkim należy się słowo uznania i wdzięczności” (List apost. Patris corde).