I Niedziela Wielkiego Postu - Kuszenie Chrystusa
Ta pierwsza niedziela Wielkiego Postu jest zaproszeniem, żeby zobaczyć, gdzie nas atakuje demon. Trzeba zlokalizować te miejsca i aplikować antidotum. Jezus ma antidotum na truciznę demona i przychodzi zaaplikować ją w sercach ludzi: Bóg jest miłością. On jest głosem Ojca, który rozległ się nad Jordanem i który ma dotrzeć do każdego człowieka: jesteś moim umiłowanym dzieckiem, mam w tobie upodobanie. Dlatego demon chce ukraść Jezusowi to antidotum, wyrwać Mu je z serca, żeby nie mogło być zaaplikowane w naszych. Ta pierwsza niedziela Wielkiego Postu jest zaproszeniem, żeby zobaczyć, gdzie nas atakuje demon, żeby ukraść nam wiarę w miłość Boga. Gdzie są te przestrzenie naszego życia, w których wślizguje się jak wąż, żeby poddawać nam tę wątpliwość: czy aby na pewno Bóg cię kocha. Wielki Post to czas, w którym wpatrujemy się w krzyż, przeżywamy nabożeństwa pasyjne. Nie chodzi tu o sentymentalizm. Nie chodzi o to, żebyśmy się wzruszyli jak to Jezus cierpiał, ani żebyśmy zrobili jakieś pobożne praktyki. Chodzi właśnie o to, żebyśmy podłączyli się do tej kroplówki, z której kropla po kropli sączy się uzdrawiające antidotum. To czas kontemplacji Bożej miłości, objawionej w krzyżu Jezusa Chrystusa, która jest obecna wśród nas w Najświętszym Sakramencie.
Podczas Mszy Świętej dla dzieci tradycyjnie już została przedstawiona scenka. Dziś mogliśmy obejrzeć "kuszenie Pana Jezusa na pustyni". Poza tym odczytane zostało świadectwo pewnej dziewczynki, która podczas Adoracji Najświętszego Sakramentu, rozmawiała z Panem Jezusem jak z największym przyjacielem, czym zawstydziła nawet proboszcza. Pokazała jak ważne jest zaufanie Bogu, powierzenie mu wszystkich swoich spraw i rozmawianie szczerze "jak dziecko". Po tym opowiadaniu w naszej świątyni parafialnej został na chwilę wystawiony Najświętszy Sakrament, abyśmy i my mogli mu się powierzyć i powiedzieć wszystko to, z czym dziś przyszliśmy na Mszę Świętą. Podczas tej krótkiej Adoracji przypięliśmy do krzyża zdjęcia nas samych i naszych bliskich, których chcemy zawierzyć Bogu. Za tydzień powierzymy następne, bliskie nam osoby. Zapamiętajmy przesłanie dzisiejszej niedzieli: Bóg nas kocha, jesteśmy Jego umiłowanymi dziećmi i razem z nim pokonamy pokusy jakie na nas czyhają w czasie ziemskiej wędrówki przez życie.
