Przynależność do Jezusa
Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali (J 13,35).
W Wieczerniku Jezus zapewnia swoich uczniów o swojej gotowości oddania życia i pozostawia im zobowiązanie: „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”. Miłość Pana jest darem z siebie, danym w posłuszeństwie woli Ojca, dla zbawienia świata. Jezus wskazuje miłość jaką cechę, która ma określać Jego uczniów. Taki rodzaj czynnej miłości jest całkowitą nowością. Dzięki wzajemnej miłości uczniów wszyscy poznają, że należą oni do Jezusa. A przez swoje pełne miłości działania, stają się żywym świadectwem miłości Ojca niebieskiego.
Kiedy myślimy o życiu przykazaniem miłości, mogą rodzić się w nas różne znaki zapytania, wątpliwości. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, kiedy mam okazywać miłość wobec ludzi obcych, wymagających zrozumienia, którzy mogli wyrządzić mi krzywdę. Tymczasem musimy sobie uświadomić, że niewiele zmieni się w naszym życiu, dopóki nie zaczniemy przykazaniem miłości prawdziwie żyć. Będzie to dla nas również okazja do dawania świadectwa naszej wierze. „Gdzie miłość wzajemna i dobroć, tam znajdziesz Boga żywego”.
Dziś na Mszach Świętych w naszej parafii dużo mówiło się o miłości, o potrzebie świadectwa, które powinniśmy dawać w imię miłości do Boga i drugiego człowieka. W różny sposób można okazywać swoją miłość, poprzez słowo, poprzez jakiś miły gest czy uczynek. Każdy, nawet najdrobniejszy gest, poprzez który okazujemy miłość, sympatię, przywiązanie czy oddanie jest ważna, pamiętajmy o tym. Zarówno w stosunku do Boga jak i dla drugiego człowieka. Okazujmy swoją miłość, przede wszystkim czynem, a nie tylko słowem. Tego uczy nas dziś Pan Jezus.
Myślę, że pięknym gestem, który zapewnił scholę Miriam, ministrantów, Pana organistę oraz mnie o sympatii, którą darzy nas ksiądz proboszcz, była dzisiejsza niespodzianka na probostwie. Czekał na nas tort, ot taki mały, spontaniczny, aczkolwiek wiele mówiący gest, po którym poczuliśmy, że jesteśmy ważni. Dziękujemy księże proboszczu:)