Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem (J 13,34).

Ewangelia nie jest bajeczną opowieścią o bezproblemowej rzeczywistości, ale przewodnikiem po niełatwych drogach życia dla uczniów Jezusa i tych, którzy chcą w życiu coś osiągnąć. Zwłaszcza przyjąć łaskę zbawienia. Ewangelia jest również wymagającą nauczycielką życia „miłością na co dzień”.

Najtrudniejszą formą miłości jest przebaczenie. Idąc krok dalej, Ewangelia przypomina, że przebaczenie Boga jest uwarunkowane przebaczeniem drugiemu człowiekowi. Powód? Chrystus połączył w jedno przykazanie miłości Boga oraz przykazanie miłości bliźniego, a sam utożsamia się z bliźnim, zwłaszcza będącym w potrzebie, wykluczonym czy opuszczonym. Dlatego nie obiecuje nam „słodkiego, miłego życia”, ale daje obietnice pełni miłości w domu Ojca.

Kto nie kocha człowieka, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi.

Czy można chcieć wygodnego, dostatniego życia? Czy można gromadzić, kupować, robić kariery? Istotna jest cena, jaką człowiek jest gotów za to wszystko zapłacić. Słyszymy dziś Jezusa ostrzegającego:

Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.

Krzyż to synonim posłuszeństwa Bogu. We wszystkim, w każdej dziedzinie życia. Czy to osobistego, rodzinnego, czy to zawodowego i w szerszym sensie społecznego. Wiernym Ewangelii trzeba być zawsze. Zawsze trzeba bać się Boga i na serio traktować Jego przykazania. To zaś mocno może utrudnić bogacenie się i robienie kariery. Mocno może obniżać rangę towarzyską, popularność i parę innych. Ale czyż nie warto? Nie chodzi przecież tylko o to, doczesne życie. Liczy się przede wszystkim życie wieczne. I o tym bogacąc się, robiąc kariery, dbając o swoją towarzyską pozycję, trzeba zawsze pamiętać.

Od soboty, 19 sierpnia w Górce Duchownej trwa doroczny, wielki odpust. W niedzielę, 20 sierpnia podczas uroczystej sumy dziękowano za pracę rolnikom. Mszy świętej dożynkowej przewodniczył biskup Jan Glapiak, pochodzący z Górki Duchownej.

Po raz pierwszy w czasie góreckiego odpustu odbyły się jednocześnie Dożynki Samorządowo-Archidiecezjalne organizowane przez Gminę Lipno i Archidiecezję Poznańską. Podczas uroczystości zostały złożone wieńce żniwne z dekanatów całej naszej archidiecezji oraz wiosek należących do gospodarza dożynek, czyli Gminy Lipno. Na zakończenie uroczystości przedstawiony został przez zespół ludowy Żeńcy Wielkopolscy, obrzęd dożynkowy.

Z rolniczego trudu rodzi się chleb, dar Opatrzności Bożej i podstawowy produkt naszego życia. Dożynki, jako radosne święto zakończenia prac żniwnych i podziękowanie rolnikom za tegoroczny chleb, wszelkie plony i całoroczną pracę, znane są w tradycji polskiej już od XVI wieku. Współcześnie dziękczynienie za plony Panu Bogu i rolnikom odbywa się na wielu płaszczyznach: parafii, powiatu, diecezji, czy rejonu.
Zawsze podkreślane jest znaczenie i wartość pracy wszystkich, dzięki którym nie brakuje chleba powszedniego oraz tych, którzy nie przestają kochać ziemi ojczystej i ziemi, jako matki – żywicielki.