Wielki Post przypomina, że żyjemy w nowym Przymierzu. Stanowi to okazję do duchowego odrodzenia ze znużenia czy zniechęcenia codziennością. Jezus, który złożył za nas ofiarę nowego Przymierza jest obecny w życiodajnej Eucharystii, która stanowi źródło życia. Jako katolicy musimy walczyć o pogłębianie w sobie wiary w zbawczą moc Jezusa. Bo On pragnie, abyśmy umierali dla grzechu, dla dawnego człowieka w sobie i powstawali z ciemności do nowego życia łaski. W ten sposób Syn Boży zostaje otoczony w nas chwałą. 

Podczas dzisiejszej Mszy Świętej dla dzieci poszukiwaliśmy Jezusa - Dobrego Pasterza. Na początek  namiestnik rzymski odczytał list gończy za Jezusem, później Grecy o niego rozpytywali, aż w końcu przyszedł, z owieczką na ręku. Powiedział,  że kocha swoje owce i jest w stanie jak Dobry Pasterz oddać za nie życie. Idźmy za nim, czerpmy z darów sakramentów świętych, szczególnie korzystając z dobrodziejstwa Eucharystii. Jesteśmy bowiem Jego narodem, a On jest naszym Bogiem.

https://www.facebook.com/Przyjaciele-parafii-pw-%C5%9Bw-Miko%C5%82aja-w-Goniembicach-117223290197873

„Jezus powiedział do Nikodema: Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego”.

Uczestnictwo w życiu Boga jest możliwe dzięki niepojętej miłości, którą Bóg umiłował świat – miłości, która wyraziła się w tym, że dał On swojego Syna jednorodzonego, „aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. Jednorodzony Syn stał się darem do końca – do śmierci na krzyżu. To wywyższenie staje się w Ewangelii wg św. Jana momentem niezwykłego poznania: „Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie że JA JESTEM”; stanowi chwilę, w której ujawnia się przedziwna grawitacja „do Miłości-środka” (C. K. Norwid): „gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie”. Wywyższenie staje się wreszcie źródłem wiary – rodzącej się z zapatrzenia w tego, „którego przebili”  – wiary, która jest odpowiedzią, świadectwem – początkiem życia, które się nie kończy. Wpatrując się w Tego, którego przebiliśmy – Wywyższonego – nie zatrzymujmy się na tym, co widoczne dla oczu, ale „kierujmy serce do imienia słowa Pana”. Ocalenie leży nie w tym, co widzisz, ale w Miłości Tego, który Syna swego Jednorodzonego dał; w miłości Tego, który siebie dał do końca…

Podczas Mszy Świętej dla dzieci została przedstawiona scenka z życia pewnego Jurka, który wbrew woli rodziców zabrał rower i zniszczył go, przewracając się podczas jazdy. A rodzice?...zamiast wyzywać, karać i narzekać, przytulili go po powrocie  i zapytali czy nic mu nie jest, czy jest zdrowy. Pokazali, czym jest prawdziwa miłość. Miłość, która jest ponad wszystko. Każdy rodzic właśnie w taki sposób kocha swoje dziecko. Miłością przebaczającą i troskliwą. Pan Jezus tak właśnie kocha nas grzeszników. Zawsze czeka na nasze nawrócenie, zawsze jest gotowy przebaczyć, jeśli tylko będziemy tego bardzo pragnęli. Co nie znaczy, że nie jest sprawiedliwy. Jest sprawiedliwy i za dobro wynagradza, a za zło karze, ale nigdy nas nie odrzuci, nie potępi, nie przekreśli. Zawsze daje nam kolejną szanse na nawrócenie, musimy tylko sami tego nawrócenia pragnąć, bo On "do końca nas umiłował".

https://www.facebook.com/Przyjaciele-parafii-pw-%C5%9Bw-Miko%C5%82aja-w-Goniembicach-117223290197873

Fatalnie się stało w świątyni jerozolimskiej. Sprzedający zapomnieli się, gdzie są. Nie ma się co dziwić Jezusowi, który poczuł się w takiej sytuacji odpowiedzialny za dom swego Ojca. Aż trudno sobie wyobrazić Jezusa, który biczem ze sznurków wypędza przekupniów z domu Bożego. Chrystus przypomina również nam swoją postawą, czym ma być świątynia: domem Bożym, miejscem, gdzie przebywa Jezus w Sakramencie Eucharystii. Tu przychodzimy, by wielbić Boga, dziękować Mu za otrzymane dobrodziejstwa, prosić o nowe łaski i przepraszać Go za popełnione uchybienia. Już od samego wejścia do kościoła mamy oddawać cześć Bogu. Ale są też ludzie, na szczęście nie ma ich dużo, którzy nie wiedzą, jak się zachować w kościele. Dziwne, że wiedzą, jak należy się zachować w kinie, w teatrze, w filharmonii, w sklepie, w barze, w szkole, na uczelni, w sali wykładowej, na boisku, na ulicy, w parku, w hotelu czy w domu. Co trzeba wobec tego uczynić, aby ci ludzie wiedzieli, jak należy się zachować w kościele? Na pewno potrzeba nieustannie przypominać sobie, że świątynia jest miejscem świętym, bo w niej mieszka święty Bóg. Są  słowa na różnego rodzaju plakatach czy afiszach, które jasno mówią: wyłącz telefon komórkowy, nie żuj gumy, załóż strój odpowiedni do miejsca. Co mogłoby zdenerwować Jezusa dzisiaj, gdyby przyszedł do świątyni?

Podczas Mszy Świętej dla dzieci przypomnieliśmy sobie jak ważne jest przykazanie "Pamiętaj, abyś dzień święty święcił", które mówi o świętowaniu niedzieli. Dzieci doskonale wiedziały, że nie należy wykonywać prac niekoniecznych, czyli np. chodzić na zakupy w niedzielę i święta oraz stosownie się ubierać i zachowywać w kościele. Przypomnieliśmy sobie również, że ważna jest nasza postawa. Ładne, proste klękanie i siadanie, poprawny znak Krzyża, czy wyciągnięte z kieszeni ręce. Pamiętajmy. W kościele też musi być porządek. Powiedział o tym Pan Jezus podczas dzisiejszej Ewangelii.

Boskie piękno odbija się w Osobie Jezusa w tajemnicy przemienienia, „które według tradycji miało miejsce na górze Tabor. Chwała Bóstwa rozświetla oblicze Chrystusa, kiedy Ojciec uznaje Go wobec porwanych zachwytem Apostołów, wzywa ich, aby Go słuchali i przygotowuje do przeżycia z Nim bolesnego momentu męki, aby doszli z Nim do radości zmartwychwstania i do życia przemienionego przez Ducha Świętego” (RVM 21). Zatem podnosi się zasłona zwyczajności i Jezus przez chwilę ukazuje się takim, jakim jest On naprawdę. Widzimy Jego ludzką naturę w blasku Boskiej chwały.  Jeśli wpatrujemy się w życie Jezusa, to dostrzegamy, że na początku Jego życia publicznego był chrzest, a na początku Paschy – Przemienienie. Przez chrzest Jezusa ukazała się tajemnica naszego pierwszego odrodzenia, czyli nasz chrzest. Przemienienie „jest sakramentem powtórnego odrodzenia”, które zapowiada nasze zmartwychwstanie. Już teraz uczestniczymy w Zmartwychwstaniu Pana przez Ducha Świętego, który działa w sakramentach świętych. Przemienienie daje nam przedsmak naszego udziału w Bóstwie Chrystusa przemieniającego  poprzez działanie sakramentów świętych.

https://www.facebook.com/Przyjaciele-parafii-pw-%C5%9Bw-Miko%C5%82aja-w-Goniembicach-117223290197873